23 listopada 1914 roku rozegrała się w tym miejscu zacięta bitwa. Dobrze okopany 24 Pułk Strzelców 6 Dywizji Syberyjskiej z Chabarowska dowodzony przez pułkownika Gieorgija Mandrykę odpierał zacięte ataki 49 i 59 Rezerwowej Dywizji Piechoty oraz 3 Dywizji Gwardii pod dowództwem generała Reinharda von Scheffera. Walki trwały do zapadnięcia zmroku. Po ich zakończeniu okazało się, że z 24 Pułku przeżyło raptem kilkunastu żołnierzy, a ponad pół tysiąca poległo w czasie walki. Wszyscy oni zostali pochowani na wzgórzu które bronili. Niestety do naszych czasów cmentarz nie dotrwał. Wg lokalnych przekazów jeszcze w latach 60 XX były na wzgórzu ślady grobów, resztki krzyży i tablic nagrobnych, jednak cmentarz został później całkowicie zdewastowany. O krwawym epizodzie wojny i pamięci poległych świadczy obecnie jedynie kamień narzutowy z wygrawerowaną inskrypcją w języku niemieckim.
Warto przejść się po lesie gałkowskim. Można tam znaleźć resztki okopów z okresu walki o wzgórze.
Współrzędne GPS
51°42’50.4″N 19°42’57.6″E
51.714000, 19.716000